Kosmiczna dziwka

Wielkie zwiastowanie
próbne wniebowstąpienie.
Szymon Mag znowu się wznosi i opada
lewitując wokół krzyża.

Kosmiczna dziwka
wyciśnięta z głowy Boga
źle przechowywana psuje się od kości
z głębokiej wiary w swoje dziewictwo
wchłonęła wyświęcony, ziemski wiatr.

Biła rekordy na setkę z kochankami
nie pomnożysz nie podzielisz
ilu ich miała.
Nie nosiła spódnic ani bielizny
tylko zużyte teatralne kostiumy,
zamiast kremu z witaminą
gnijącą skórę pocierała
papierem ściernym dla młodości.

Mężczyźni którzy za młodu
zerwali bezpieczną zawleczkę
i do dziś, codziennie od nowa
toną w oceanie
pełnym rozkładających się ryb
ciągle pożądają,
choć znają wiele obrazów
widzą tylko Ją.

Kosmiczna dziwka żyła by wiecznie
pobudzana oddechem tysiąca nimfomanek,
gdyby nie czterej jeźdźcy Partów
bez cielesnych potrzeb,
którzy upodobali sobie
jej nastoletnie, tryskające nadzieją ciało, rozrywając końmi.

Szymon Mag gdy już chodził po ziemi
zszedł do najgłębiej ukrytego burdelu Babilonu
po linie przez studnie E-sagila,
odnalazł rozerwane ciało
zawekowane w słoikach
poukładał, obmył święcona wodą,
odwrócił oczy nie był gotowy
na oglądanie Ojcowskiego przejęcia.
Znowu wyruszył odwiedzić Sashe
oblubienice minotaurów i gwałcicieli

autor

pro-gnostyk

Napisany: 2014-03-04 Dodano: 2014-03-04 12:18:43

Ten wiersz przeczytano 1204 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie