Kowal ..trochę abstrakcyjna...

Po przeczytaniu mam przed oczami dziecięcy obrazek z
nie do końca wymazanym słońcem. O jedną złotą podkowę
też poproszę.

hej.. jezeli to wersja robocza a tak dobra to jaki
bedzie ogyginal??he??:) podoba mi sie nastroj jaki
budujesz w wierszu ,wymazuja slonce z nieba.. tak
swietnie pasuje miedzy te wersy, naparwde widac talent
w twoejj poezji i czuc ze kochasz pisac!pieknie ci to
zreszta wychodzi..

bardzo niezwykły wiersz :)

Z góry przepraszam ale to była pierwsza myśl:
"superowo odpałowy" :-)

Mimo, że jak twierdzisz to szkic (wersja robocza) :)
to już jest to urokliwe. Czy nie jesteśmy (nie bywamy)
niczym konie, chodzące codziennie w kieratach swych
prac, domów bez rozmów. Super, wiersz piękny.
Pozdrawiam

Wiesz o szczęściu - sami jesteśmy "kowalami" swego
losu.
Każdy chciałby być szczęśliwym, trzeba być kowealem
swego życia i nie poddawać się. Wymownie - piękne
pióro.

Widoczna abstrakcja, ciekawy wiersz...taki z nutką
tajemniczości ;)

perełka, dla dorosłych i dla dzieci - zupełnie jak mój
ulubiony program radiowy:-) za "kowala, który zaczajał
się przystawie/i z promieni/wykuwał/smutnym wiejskim
koniom/złote podkowy/szczęścia" nagroda!
pozdrawiam+++)

Ładny wiersz :)
Fajnie zobrazowany, forma także dobra :)
Co do kowala, nurtuje mnie myśl ile za taką podkowę
sobie liczy :)
Pozdrawiam ciepło

smutnym koniom podkowy szczęścia...
ujmukace zdanie i chyba najgłębszy sens oddają w twoim
wierszu, a czy to tak do końca dla dzieci...może tych
nieco starszych ;)
bo porównania i początek nie są zbyt czytelne dla
dzieci.
WIERSZ BARDZO DOBRY

bardzo ciepły wiersz :) i nie tylko dla dzieci :)

chciałabym jedna podkowę na szczęście...ciekawa
treść...

Chetnie dam sie podkuc ...taka podkowa tylko gdzie ten
...kowal.

Ciekawy wiersz, abstrakcyjne skojarzenia zmuszają do
zastanowienia.

jeśli wersja robocza to sobie pozwolę proponuję
zamiast ''popatrz'' ''spójrz'' i bez ''bo'' psuje
konstrukcję wiersza treść ciekawa pozdrawiam :)