krocz

Krocz nieugięcie po trefnej nawierzchni
Wypolerowanej poślizgami mrówczej rzeszy,
która mawia- pracuj.
Niech mozaika kolorowana cierpieniem, ugnie się
pod ciężarem przeżyć.

Wreszcie...Idź w nieskończoność.
Niech szala życia uchyli się na cudzą korzyść,
gdy ty malując swój sarkofag
tęczowymi liśćmi zmierzchu, powiesz: oto ja,
który odszedłem w niepamięci ludzkości.
Oto ja, któremu
świat nie oszczędził cierpkiego smaku cykuty.
Dlatego... zerwij się.

Stąpaj niezłomnie po trefnej nawierzchni
Wypolerowanej poślizgami mrówczej rzeszy,
Niech mozaika kolorowana cierpieniem, ugnie się
pod ciężarem przeżyć.

autor

Strange World

Dodano: 2006-03-19 20:55:39

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie