Krok do przodu
stoisz
nad przepaścią
zrobisz krok
i zostaniesz
mokrą plamą
jak można
niszczyć
to co piękne
w imię czego
tych słów
nafaszerowanych
powidłami
one trafiały
niczym
strzały zatrute
w dziesiątkę
ocknij się
nim będzie za późno
drugiego życia
tu
nie otrzymasz w darze
miłość nie może być
krępowana powrozami
kobieta jest wszystkim
a mężczyzna
puchem
z uczuć obdartym
Autor Waldi
autor
waldi1
Dodano: 2020-07-03 00:00:04
Ten wiersz przeczytano 756 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Bardzo życiowe wiersze daje do myślenia
U mnie na wiosce parę dni temu o rok młodszy ode mnie
koleś skoczył z mostu ale żyje.
Bardzo życiowe wiersze daje do myślenia
U mnie na wiosce parę dni temu o rok młodszy ode mnie
koleś skoczył z mostu ale żyje.
Refleksyjnie u Ciebie
Pozdrawiam :)
Ciekawa refleksja Waldi, ale z tym puchem to nie
bardzo się zgadzam ;)
Pozdrawiam serdecznie :)
Życie dostaliśmy tylko jedno,więc warto przemyśleć
zanim...pozdrawiam serdecznie.
Z życia powtórki nie ma.
Bisy też nie są przewidziane.
A wiersz bardzo dobry. Zastanawia
Robi wrażenie.
uwielbiam spadać
z przepaści w przepaść
pomiędzy
ekscytującym wspinaniem
pozdrawiam z usmiechem:))
Takie skrępowanie w miłości potrafi ją zadusić...
Pozdrawiam Waldi i życzę miłego dnia
Zgadzam się - miłość nie może być krępowana powrozami.
Jednak uważam, że nikogo nie można pozbawiać uczuć.
Miłego dnia z pogoda ducha:)
Ale to chyba nie mężczyźni, a...
"a mężczyzna
puchem
z uczuć obdartym"
Bywają i tacy.
Ja Ci dam puchem, przeca jest rownouprawnienie, no
chyba ze puchaczem to juz inna sprawa:))
to krok ostateczny, warto jeszcz raz go przedumać.
Puchu marny jak rzekł poeta ciekawe do czego dążysz co
nam chcesz przekazać w tej symbolice?