Kronika Nocy Kolejnej

Mrok na schodach
cisza w kącie.
Wiatr po domach
tu w przelocie...
Tylko szeptem
noc przemawia
swoim oddechem
mnie namawia.
Mgła nocna się uwija
głuche milczą ściany.
Czas wolno przemija
leczy przeszłe rany.
Księżyc podpowie
słońcu ulega
nikt się nie dowie
na gwiazdach polega.
Kształt przeszłości zgniły
umiera w nocnym koszmarze.
Tylko spokój miły
wszystkie troski zamarze,
łzy z chmur, z nieba
wciąż ciemnego płyną.
Zapamiętać trzeba
i nigdy nie ominąć...

autor

Małgosia

Dodano: 2006-01-04 13:25:21

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie