Kropelki istnień.
" To co poznane, nigdy nie przeminie... .. może mieć jednak kontynuację ... "
Wędrowałaś w strugach deszczu..
..miliony kropel spadało na Twoją..
ochronę z parasola,phi
lecz gdy ujrzałaś słonko..
spojrzałaś w górę...
..cierpliwa cząstka spadła na Twą
głowkę..
nieśmiało spłynęła po kosmyku..
po rzęsce do oczka... zobaczyła duszę..
poznała miłość, tęsknotę, cierpienie..
mrugnęłaś niecierpliwie...powędrowała
dalej..
....zatrzymała się na Twych ustach...
poznała słodycz Twych słów, śmiech i
smutek..
Już wiedziała o Twej mądrości,
czułości..
Pełna fascynacji, wzruszenia ..chłonęła
wszystko..
myślała ,że nie pozna już wiele..
jakże sie minęła z prawdą.
Wolno ruszyła dalej...
zatrzymała się w miejscu, które biło..
nieśmiało, pełne smutku, doświadczenia,
ogromu uczuć..
i poznała ..serce..
..miliony kropel spada na ziemię..i
znika..
lecz nie to było jej przeznaczone..
jej cześć została w Tobie.
usłyszała bicie...życie..
nieświadoma czekała co się stanie..
Zmieniła swą formę.. uniosła się ku
niebu,
dołączyła do sióstr i braci..
utworzyła ponownie życiodajną chmurkę..
spadnie znowu ..kiedyś..
może znowu bedzie jej dane..
spaść na Ciebie...i kontynuować
poznanie.
"Nieznajoma a taka Znajoma"
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.