Krótka historia czasu

W krótkiej historii czasu niepozbawionej lęku
Gdzie wszystko, co miało znaczenie przeminęło zbyt łatwo
Mógłbym wykrzyczeć, że stałem się zmęczony
Walką o siebie
Codzienną bitwą, by z oczu nie znikło ostatnie, wątłe światło
Zagubiłem się
Tracąc pamięć
Błagając o kolejną szansę
Zanim wyblaknę, przerywając ciszę, którą sam dla siebie posłusznie wybrałem
Wiedz, że zrobiłem, co mogłem, by zostać na zawsze w Twojej pamięci
blisko Ciebie
Przepraszam,że za mało się starałem, aby wygonić swoje wewnętrzne demony
Pokochałem swą niedolę, bo była zawsze obok, nigdy o nic nie pytając

autor

Andie122

Napisany: 2014-02-22 Dodano: 2014-02-22 20:55:52

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie