Krytyczne spojrzenie na me...

Nie jestem aniołem!
Choć bardzo bym chciała.
Czuję wstręt, żal do całego złego świata, złych ludzi i złych myśli moich.
Nie jestem aniołem!
Boże! Wyrzuć z mego wnętrza do siebie odrazę!
Nie jestem aniołem!
Z tym sobie nie radzę.
Zgubiłam skrzydła, stąpam już tylko po ziemi,
Nie mogę unieść się ponad, nie potrafię kochać,
Nic tego nie zmieni.
Kocham go niedbale, okrutnie i mściwie,
Kocham go i wciąż mojej chorej miłości się dziwię,
Nieszczerość, nienawiść, zdrada i zawiść…
Nie jestem aniołem!
Chcę późną nocą dziś w jego śnie się zjawić,
Chcę opowiedzieć mu, kim naprawdę jestem,
Nie jestem aniołem!
Na jawie i we śnie.
Nie jestem aniołem!
Wie już może o tym?
To nie ja! Dobra i wyrozumiała,
Nie jestem aniołem!
…lecz ranić nie chcę i nigdy nie chciałam,
Nie jestem aniołem!
Jak go w sobie rozkochałam?

Mad! Przepraszam za to, co powiedziałam. Nie jestem aniołem, ale bardzo, bardzo żałuję. To było niesprawiedliwe!!!

autor

Vandic

Napisany: 2005-03-12 Dodano: 2005-03-14 07:25:24

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie