Krzyk Ciemności

Był silny twardy jak skała
Bił od niego blask jaśniejszy od słońca
Potęgowała w nim ogromna miłość
Lecz powoli umierał z dala od ludzi
Porzucony w mroku własnych myśli


Planował podróż w jedną stronę bez powrotu
Do krainy ciemność gdzie zamknie swe oczy
A serce przestanie bić ostatni raz na zawsze
Zawołał go nim odejdzie w zapomnienie


Podaj mu dłoń wyciągnij go z mroku
Z krainy z której już nie będzie powrotu
Pozwól mu znów uwierzyć swojemu sercu
Zabierz go nim ostatni raz usłyszysz go
Zanim ostatnia łza spłynie z jego twarzy
Po prostu usłysz jego krzyk ciemności

autor

jano73

Napisany: 2017-10-17 Dodano: 2017-10-17 21:19:46

Ten wiersz przeczytano 374 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie