Krzywdy nie wybaczę

Ja chyba pójdę do więzienia,
Do krzywdy, bowiem bywam zdolny.
Gdy widzę jak się nie docenia,
Że myśl wyraża człowiek wolny.

Mówi, co czuje wbrew zasadom,
Czyni, choć inni chylą głowy.
Kieruje się rozsądku radą,
Na krok do przodu jest gotowy.

Stojący z boku drwi namiętnie,
Sam tchórzem szyty woli ciszę.
Czasami powie, ale mętnie,
Tak głos swój boi się usłyszeć.

Ja jednak mam wrodzoną śmiałość,
A jeszcze bardziej prawdę cenię.
Zawsze mi prawdy owej mało,
Na nic innego jej nie zmienię.

I niech krzykacze zmilkną raczej,
Zanim uderzą w piersi moje.
Bo krzywdy nigdy nie wybaczę,
Kary też wcale się nie boję.

autor

Grand

Napisany: 2013-10-23 Dodano: 2013-10-24 08:47:27

Ten wiersz przeczytano 721 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie