Ksantypa

Moniko nagi do kości:)))

A czy ten posąg jest nagi? ;)
To by wiele tłumaczyło ;)
Pozdrawiam Ewo :)

Ciekawy wiersz i ciekawe oblicze Miłości. Tytuł bardzo
przypadł mi do gustu, pozdrawiam cieplutko :)

dziękuję kochani:) jutro was odwiedzę :) pozdrawiam
serdecznie

Witaj. Podoba mi sie sie Ksantypa wiele sugeruje, ale
to dla siebie zachowam... slodka dystachya rosnie na
piaskach, gdzie nic nie powinno rosnac czy sie
utrzymac a jednak jest i kwitnie... i ta milosc do
szaroburych oczu... wkalkulowane szalenstwo, ktorego
nie mozna wyciszyc nawet kiedy znika 'wizja' Cieply,
uczuciowy wiersz. Moc serdecznosci Ewuniu:)

cisza a z dzwoni - czas wyciszyć to szaleństwo :)

... podoba się bardzo... Pozdrawiam :)

tych posagów lepiej unikać, można podziwiać ale do
życia się nie nadają. Są jak gwiazdy dalekie, zimne i
nierealne :(
Pozdrawiam Ewuś :)

Dwunasty wyraz wiersza wyraża to, czym jest dla mnie
ten wiersz. Ale przychodzę tu chętnie, w nadziei na
dar oświecenia :)

Hmmmmmm oj zamieszałaś lecz pieknie
Metafory super
Pozdrawiam cieplutko Ewuś

posąg, amulet i zakochana kobieta. Tu musi się zadziać
potężna magia :)

Wiersz wzbudzający zainteresowanie.Pozdrawiam:)

Podoba mi się przekaz, choć nie jest dla mnie do końca
zrozumiały, ale skoro mowa o obrzędowym napoju,
to musi być tajemniczo. Miłego wieczoru:)

cisza doprowadza czasem do obłędu,
a jeszcze wyciszona...
tylko kaftan na ramiona
Pozdrawiam serdecznie

"sztuką jest wyciszyć
ciszę" - to mi się podoba szczególnie :)