Księżyc
Księżyc wielki romantyk,
przemierza nieba połacie.
Sąsiadce Ziemi w oczy zagląda,
wtedy świeci jakoś inaczej.
Płaszczem z mgławic otuli,
tych co wzdychają w nadmiarze.
Lirycznie na strunach ciszy zagra,
z przypływem, odpływem marzeń.
Romantyk ogromny i tkliwy,
z blasku gwiazd utkał kobierzec,
abyśmy kochali ludzi,
zanim ich czas zabierze.
Komentarze (36)
a wiecie , że w tę Wigilię była pełnia księżyca,
następna taka wigilia za 34 lata, pozdrawiam
serdecznie
Takie wiersze sprawiają, że chciałoby się pójść na
spacer. Oczywiście we dwoje :)
Pozdrawiam cieplutko Virginio paa
Piękny wiersz, a że Kosmos to moja pasja, tym bardziej
mnie wzruszył☺
Ładnie, lubię księżycowe wiersze:-)
ślicznie, nastrojowo, romantycznie.
podoba :o)
A księżyc wirginii wśród ślicznych krajobrazów
płynie...Pozdrawiam