Ku przestworzom VI

VI

Wznosić się ciałem, lecieć coraz wyżej
Dzięki technice wiele jest możliwe ...
Już poza chmurą, niebios coraz bliżej
Wszystko by spełnić pragnienia żarliwe

Choć w myśli sięgać w tajemnicę boską.
Czegóż to człowiek dokonać nie może?
Niby kierując o bliźnich się troską
Prawdę gdzieś gubi – pozwalasz mu Boże?

Chociaż mu dałeś pełną wolną wolę
Rozum i ufność w dobroć Jedynego
Uchroń go Panie, zaświeć aureolę

Nad głową tego z obrazka Świętego
Przy którym modlić zwykł się, gdy w niedolę
Złość go wprowadzi i podszepty Złego.

15.11.2009

autor

Luna Gaj

Napisany: 2009-11-15 Dodano: 2009-12-07 10:09:47

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie