ku tobie
On wie..
zamykam się tobą przed światem
pośpiesznie zostawiam za progiem
natrętny niepokój
tęsknoty łzę
tembrem swego głosu ocierasz
płynę ku tobie
ciepłe ogniki
karminowym szeptem twe imię
tajemnie pieszczą
otulasz
płoniemy
autor
MEG
Dodano: 2013-04-15 17:41:14
Ten wiersz przeczytano 1560 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Ladnie, nawet bardzo w tej milosci:)
mariat, dziekuję za uwagę, może masz rację, ale
zostawię jak jest. "zamykam się tobą przed światem" -
właśnie nim, on przesłania sobą wszystko.
Delikatnie,marzycielsko,ładnie...Pozdrawiam:)
Kochana - jakoś początek mi nie leży.
Może
zamykam się w tobie przed światem //// bo zamykam
się tobą = ???? mam duże wątpliwości, czy poprawnie.
Wrócę tu, jak przemyślisz i zobaczę jak będzie
wyglądać.
Pięknie !
umiesz rozedrgać:)
Smutna:)
powiem szczerze, że określenie "tembr" nie pasuje mi
do tego pięknego, rozmarzonego, pełnego uczuć wiersza,
ale to tylko moje (nieważne) odczuwanie. I tak
odbieram go bardzo, bardzo ciepło.:)
płoń, pozdróweczka
Z powodu, albo za sprawą tego Twojego płonięcia,
uwiłam mały dystych :) Jak dojrzeje, to wkleję:)
Piękny i romantyczny. Pozdrawiam ciepło
Ale na ten właśnie - najlepszy..
zamykam się tobą przed światem -
tylko czy to dobry sposób na kolejne dni?
ciepły, romantyczny wiersz:)
Bardzo ładnie w tej miłości :)
ciepłe ogniki
karminowym szeptem twe imię
tajemnie pieszczą......... :))