Kurtyna złudzeń
Jakże z hukiem opadła
kurtyna wielu złudzeń
co kryła za sobą dniami:
kilka okruchów radości
oklasków gdzieś z daleka
spojrzenie z uśmiechem
może iluzji emocji i uczuć
które można znaleźć
pewnie wszędzie tam
gdzie czai się tęsknota
ślady niemej prawdy
obietnic białej piany
woalu, który skrywa
grymas rozczarowania
ciemność kąta zwątpienia
słaby odblask marzeń
gotowych patosików
resztki steku kłamstw
także fałszu w dźwięku
skrzypiących za nią drzwi
brei rozdeptanych myśli
kurzu lęków samotności
kawałki tkaniny wspomnień
plamy rozlanej złości
zgrzytów co niemiara
kilka rys z przeszłości
rozgniecionych paradoksów
poszarpane domniemania
przyklejonych do podłogi
trochę szczątków przekonania
poglądów niezlokalizowanych
tak jak i niemałe braki refleksji
i wiele innych cennych przydasi
a nocami kryła pustki nicości
otchłań ciemności wieczność
22.01.2024 r. godz. 14:56
Elizabeth
Eliza Beth
Komentarze (15)
Z przyjemnością i podobaniem czytałam. Pozdrawiam
serdecznie:)
Gdy opada kurtyna złudzeń można ujrzeć to wszystko, o
czym piszesz w tym ciekawym wierszu, bo poprawia się
wzrok.
Pozdrawiam:)
pod wrażeniem!
wieloznaczeniowe podejście
uniwersalne przesłanie
(+)
Chociaż nikt nie lubi złudzeń, one przychodzą
podstępnie i zanim się zorientujesz, one czynią swoją
destrukcyjną robotę.
Pozdrawiam ;-)
Nie lubię złudzeń, a życie nauczyło mnie, żeby we
wszystkim doszukiwać się prawdy...im wcześniej tym
lepiej...
Pozdrawiam ciepło :)
Ukazujesz w wierszu opadającą z hukiem kurtynę wielu
złudzeń, odsłaniając fragmenty rzeczywistości pełnej
tęsknoty, fałszu, rozczarowania i niemych prawd.
"Dobre" są te złudzenia.
(+)
Czytając Twój wiersz przyszła mi piosenka
olsztyńskiego Czerwonego Tulipana.
"Jedyne co mam to złudzenia.
Że mogę mieć własne pragnienia
Jedyne co mam to złudzenia
Że mogę je mieć."
I chyba tak jest. Dobry wiersz.
Każda kurtyna w końcu opada...
Nie wszyscy to zauważają, albo udają, że nie widzą.
Ciekawe pasma refleksji na temat złudzeń.
Dobry wiersz!
Serdecznie pozdrawiam
Złych emocji, które przepełniają nasze życie, już
żadna kurtyna nie zasłoni, nie mieszczą się za nią,
pozdrawiam serdecznie:)
"Dluga ta kurtyna"...
Ja (jak Bort) zludzen nie lubie.
Pozdrawiam serdecznie, Elizo. :)
Cóż... Takie kurtyny opadają codziennie... Nie zauważy
jedynie ten, kto patrzy przez różowe okulary. Albo nie
chce widzieć. Niektórzy całe życie przeżyją w
pozorach...
Ja tam złudzeń nie lubię. Wolę walczyć :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Ech... Elizo...
Złudzenia zawsze mogą być - no ale być może w innym
równoległym świecie jesteśmy ze wszystkiego zadowoleni
:)
Pozdrawiam cieplutko:)
Złudzenia które pozwalają żyć, uproszczenia,
naiwności, wiarki, i że diament widzisz , udzieliło mi
się.. Ale coś nie jest złudne, że wiersz się udał.
Pozdrawiam
bardzo pesymistycznie. Na szczęście mój świat ma
jeszcze sporo radosnych barw.
Moc złudzeń i rozczarowań doznajemy w codzienności.
Oby były dla nas nauczką w przyszłości. Ślę moc
serdeczności i pogody ducha:)