Kwiat paproci
Był kiedyś wspaniały las.
W środku lasu
rósł piękny paproci kwiat.
Latami żadna róża
nie potrafiła go ranić kolcami.
A jego wdziękowi
nie dorównywało nic.
Lecz niedaleko
druga paproć wyrosła…
Tylko ukochany
może tak głęboko
tępym liściem ranić
bezbronne uczucie.
Kwiaty powiędły…
A w miejscu pięknego
niegdyś paproci kwiatu
wyrosła róża
BEZ SERCA.
Komentarze (4)
Wymowny wiersz.
Smutny.Pozdrawiam:)
dziękuję ;)musiałam przeoczyć ;)
Z jednego "pięknego" można zrezygnować, albo zastąpić
czymś.
A w drugiej zwrotce: jest "jego pięknie", raczej
powinno być "jego pięknu" w celowniku: komu, czemu?