Labedzi spiew
otulona we własne myśli
nad jeziorem swoich marzeń stoję
ono wciąga słońce w swoje tonie
zapach traw tataraków orzeźwia
małe listki brzozy kryją słońce
senne mgły otulają drzewa
niebo odbija się w oczach jeziora
dwa księżyce krążą nad światem
białe łabędzie na chmurach marzeń
płyną powoli tańcząc walca
nad jeziorem łańcuchy łabędzi
zaczęły lekko opadać na wodę
jak białe puchy skrzydła swe zwijać
piękne są łabędzie z białej pianki
przez poduszek koronki falbanki
szyje wyciągają dzioby otwierają
śpiew milknie w ich gardłach
pod wierzbą wieczorem wiatry się skryły
trochę podumać jak łabędzie senne
śnić sen o świata przemijaniu
śpiew łabędzi odbija się echem
w moim sercu samotnym i smutnym
obłok się wzburzył skrzydłami na niebie
jak łabędzie płyną po niebiosach
uśmiecha się do poety zbłąkanego we śnie
szlachetność i piękno mu ofiaruje
Tesss Perth- Bedford, 27.o2.2oo9 r.
Tesss
Komentarze (21)
Serce się raduje,gdy po takim świecie przez życie
wędruje.Pięknie to napisałaś.
Pozdrawiam.
Przepiękny wiersz...piękny klimat i treść
Pięknie się czytało Twój wiersz.
Zasługuje na ogromny plus;)
Powiodły mnie w podróż liryczną Twoje
łabędzie,misternie utkanymi strofkami uwiodły ,poetko
zbłąkana we śnie ...pozdrawiam !
Lubię łabędzie i jeziora a do tego obłoki
uśmiechające się do poety- bardzo ładny obraz.
Wiersz melancholią tęsknotą i miłością
napisany.Bohaterka wiersza jakby w puch łabędzi
otulona,zamyślona, sennie poprzez mgłę za łabędzim
śpiewem stęskniona.A Was, poeci komentujący pięknie
wiersz także jakby zauroczył ten śpiew łabędzi, serca
się roztkliwiły, uciekliście w marzenia, rozmyślania,
smuteczki, znać serca artystów, poetów,
romantyków.Jakże ja Was za to kocham, za te Wasze
serca, miłości stęsknione, za myśli i dusze
rozmarzone, zasłuchane w łabędzi śpiew.
Piękny wiersz i mam tylko nadzieję, że tytuł wiersz to
związek frazeologiczny oznaczający, że to Twój ostatni
wiersz!
łabędzie....piękne ptaki tylko wydają się takie
smutne...jak i ten wiersz
Przenosisz czytelnika w inny wymiar. Ślicznie!
Niech marzenia skrzą się słońcem i nie ronią łez
perlistych....
Smutne to jezioro Twoich marzeń.Pozdrawiam
Pięknie wznosisz się w marzeniach, gdy tak czytając
ten wiersz w glebie się wsłuchałam, śpiew łabędzi
usłyszałam. Troszeczkę rytm mi się zachwiał ale to
tylko moje odczucie. Wybacz moją szczerość-:)
Ach te marzenia senne marzenia prowadzą duszę poety
do wniebowstąpienia.
Uruchomiłam swoja wyobraźnię, piękny krajobraz lecz
serce samotne i smutne...
jezioro ze snu tam wszystko może się zdarzyć nawet
niemożliwe ...ładny ,nostalgiczny obrazek