ŁĄKA MAJEM ZAPALONYM

Goryczą mniszków lśniącą otulony
maj pośpieszny oraz ptasi.
Maj złocisty na polnych bezdrożach, ponad
koron głębokim i wielkim turmalinem,
i w samej głębi czarnej ziemi kwarcową piąstką.

Zdolny wspiąć się poprzez lata,
pulsem wśród gniazd dzikich mysz,
wśród mlecznych larw dojrzewania.

Otuliną podbiałów, rdestem muśnięty wróblim,
tak szaro smutnie za zimy eksplozją letargu.
I tak ożywiony cnotą wonnego złota oraz
mnie osaczonego stukrotnie purpurą najeży ---
żywokostu armią owłosioną szorstko.

U kielicha podbieloną nasadką,
nektar soczysty ulecza mnie spokojem,
koi rozgrzaniem słodkim łanów...

Bagienne lekko wzgórza płynne,
łagodnie schodzące w sosen las młody,
w pachnący, żywiczny cień karłowatych rozkrzewi.

Łąka studzienką maju upojona, kamiennie rdzawo,
pejzaż okryty jak z dawna tym samym w umiarze patosem przyrodnim...

Nawet kolos splecionych kochanków tu wzrasta, rozkrzewi
przez miłość zaklętych karłowatością zdumiewającą połączonych na wieczność, pod słońca błogosławieństwem
szafranowym i o wieczerzy romantycznym burgundowo.

Ostoją oto zwyczajną, ustrajam swą eolskiej harfy
struny pajęcze, po słocie kryształkami kropel piękniejące.
Zapachem najzwyklejszym płuco się me nadyma,
niosąc w pamięć głęboko wspomnień klimat,
kiedyś odkryty z tak daleka nostalgiczne wzniecił tęsknoty.

Oddźwięk subtelny kołysanki z wiatrem niesionej na
skrzydłach tęczowych bąka opasłego, pamiętny
się zjawiał melodią przyrody, gdy spoczywałem
w rozgrzaniu wśród gorzkich mleczy, źdźbeł zakwitłych,
rdestu bliskiemu oku memu, gdzie pajęcza wdowa
doczekała sekretnego cudu stu narodzin...

autor

PIOTR

Napisany: 2008-04-20 Dodano: 2008-04-20 00:01:37

Ten wiersz przeczytano 640 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie