lalka z popiołu

Upadła, rozpadając się na miliony kawałków
ta sama, ta Twoja porcelanowa lalka.

Los podciął jej szmaragdowe nici, ucichła pozytywka
dziś nie zachwyca tańcem nikogo.

W roztrzaskanym lustrze siebie,
widzi drwiący uśmiech niepokoju.

A kiedyś tak bardzo chciała
być diamentem wśród popiołu ludzkich istnień...

Wiatr rozwiał popioły wypalonego ogniska z porcelany.

autor

LiliaLeśna

Napisany: 2010-10-01 Dodano: 2010-10-05 16:10:40

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie