Las...

(Piotrowi...)

Kiedy w lesie jest już ciemno,
A na przybrzeżne drzewa padają ostanie promienie słońca,
Kiedy stoisz tutaj ze mną,
A Twoja dłoń jest teraz tak delikatna, cudowna, gorąca,
Już ostatnie snopy światła
W mroku lekkim błyszcząc skryły ślady dnia jak śnieg jasnego,
A w powietrzu cisza martwa,
Wiem, że tu i teraz do szczęścia nie potrzebuję już niczego...

Kiedy w lesie jest już ciemno,
A wiatr niesie ciężki zapach krwi drzew, powszechnie żywicą zwany,
Kiedy stoisz tutaj ze mną,
A ja wiem, że dzisiaj jesteś jedynie na moje szepty zdany,
Słońce w śmierci już się wije,
I czekam, czekam, czekam, na niebo polukrowane gwiazdami,
Jak ja kocham takie chwile...
Kiedy w ciemnym lesie stoję obok Ciebie... Myśli są słowami...

autor

Wróżka

Dodano: 2005-06-29 00:15:11

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie