Lato

Wiem, że do lata daleko, ale mnie się śpieszy:)

Budził się letni poranek,
słonko na chmurce drzemało,
światłościami obudziło,
senne w cichości dospało.

Promyk wschodzącego słonka,
wplótł się w warkoczyk wierzbiny,
malwy w rosie wykąpane,
płot w kwiatuszkach i zieleni.

Słychać wróbli ćwierk radosny,
śpiewy ptaków w starych drzewach,
rześkie ciepło znów buchało,
nagły wiatr kurzem zawiewał.

Słońce skwarem przypiekało,
zebrały się czarne chmury,
wycie wichru rozdzierało,
błyskawice i pioruny.

Po burzy wyjrzało słońce,
połyskiwały kałuże,
w niebie kolorowa tęcza,
ziemia ożyła na dłużej.

autor

bielka

Napisany: 2020-03-04 Dodano: 2020-03-04 14:40:59

Ten wiersz przeczytano 2207 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie