Ławka
Dwa okorowane słupki
złączone nieheblowaną deską
bardziej niż zwykła ławka
stworzona nieznaną ręką
wiedzioną romantycznym zmysłem
pośród młodych sosen
oglądających swoje korony
ufarbowane zachodzącym słońcem
w oliwkowych wodach stawu
Nawet lutowym dniem
potrafi nadludzko wzruszyć
zmrożona srogością zimy
z wiarą niełaskę natury znosi
przypominając los człowieczy
niepotrzebną być się zdawała
boleśnie pusta i samotna
trwa w niepowstrzymanej nadziei
że nadejdą lepsze dni
i jak wtedy ktoś przysiądzie
znów będzie świadkiem
tych najpiękniejszych dwóch słów
autor
zaklinacz
Dodano: 2009-02-01 17:49:45
Ten wiersz przeczytano 1660 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Romantyczna dusza z Ciebie, plusik za wrażliwość.
Pozdrawiam.
ławka, to kapsuła czasu która przechowuje nasze myśli,
słowa, czyny- to świadek wielu miłosnych historii.To
takie jedno z wielu magicznych miejsc... piękny wiersz
Właśnie taka ławeczka zaprosiła mnie na wspaniały
odpoczynek z kimś mi bardzo bliskim i również jej
poświęciłam wiersz...słuchają napewnoo wiele pieknych
słów...plusik bo własnie wróciło wspomnienie
Już nie długo wokół ławeczki zrobi się zielono, a
wtedy nie raz usłyszy te dwa piękne słowa kocham Cię:)
Śliczny wiersz:)
Ławka...przystanek w życiu,odpoczynek,powiernica
sekretów -tak mi sie skojarzyło.
ławka przenośnią czekania na miłość wiosenną. super.
Pozdrawiam
Taka ławeczka jest pewnie świadkiem wielu
romantycznych chwil:)
Śliczny opis ławki, niemego świadka, wpisanego w
krajobraz ludzkich wzruszeń, pozdrawiam.
tak są miejsca które swym istnieniem przenoszą nas w
krainę czaru:))) ty takie znalazłeś:)
a te słowa zabrzmią tak Kocham cię plus
Samotna ławeczka ...ciekawe,świadek miłosnych wyznań
...jeszcze smutna ta ławeczka ale jak słońce mocniej
przygrzeje zakwitnie wiosną...
I pewnie tak będzie, z nadejściem wiosny. Ktoś wypowie
te dwa magiczne słowa, pełnią miłości.