lekcja anatomii

Człowiek ma serce i duszę,
ciało,co chodzi po ziemi...
rodzi się i umiera...
i nikt już tego nie zmieni.

Dzieciństwo,młodość to szkoła,
przedsionek w dorosłe życie...
labirynt szlaków i dróg...
sekrety i tajemnice.

Miłość przychodzi tu sama,
gdy serce jest dla niej gotowe,
wyzbyte żalu i strachu,
że wszystko jest już stracone.

Dusza jest niewidzialna,
w niej się ukrywa sumienie...
czasami lekkie jak piórko,
czasami dźwiga kamienie.

Człowiek ma jeszcze swój rozum,
zamknięty w twardej skorupie...
to stamtąd przychodzi mądrość,
a czasem pomysły głupie.

autor

return

Napisany: 2006-07-07 Dodano: 2006-07-07 00:42:29

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie