lekcja pokory

największą strugę deszczu
smaganie najgorętszym żarem
największym mrozem szarpanie
pokłonem przyjmuje
trwa
bez słów
krzyków
narzekań
wiosną w welonie kwitów
płonącą czewienią
bez żalu obnażone jesienią
trwa

a człowiek
o nieprzychylne spojrzenie
strzępi język
o złe słowo
tępym widelcem
w najboleśniejsze rany
z upiorną satysfakcją
rozszarpuje kruche uczucia
krwiożerczy drapieżnik upokorzeń
kaleka na dwóch nogach
garbary rozumem idiota

człowieku
stój
patrz
słuchaj ciszy
ucz się .........

tylko przeżyć ból istnienia

autor

remm remmm

Dodano: 2006-03-07 23:02:23

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie