Nieśmiałość

Zawisnął księżyc - rogalik na ciemnym niebie.
Jeden róg do mnie skierował , drugi do Ciebie.
Chcesz go uchwycić - by skrócić drogę...
Ja też próbuję. Co z tego ? Złapać nie mogę.
Ech ty księżycu, po co tak kusisz ?
Ktoś ci tak kazał ? Czy wisieć tu musisz ?
Nie drażnij się z nami, pomóż nam, proszę,
bo zaraz ranne zaświecą zorze..
A my wciąż drogi szukamy nocą,
gdy gwiazdy jeszcze się przy tobie złocą.
Bo gdy dzień już wstanie, słońce zaświeci,
nastrój tak cudny gdzieś w dal uleci.
Szara codzienność wróci tu znowu,
a my będziemy wyglądać wieczoru.
Księżyc pomyślał, westchnął głęboko,
przymrużył jedno, potem drugie oko
i tak jak się pojawił, zniknął też nagle,
dzień już rozwinął swe jasne żagle.
A my ? My na nowo wieczora czekamy.
Popatrzeć sobie w oczy dniem - odwagi nie mamy...

autor

nulinka

Dodano: 2006-11-10 09:04:41

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie