Licząc gwiazdy...
Gdy Morfeusz złośliwie omija mnie
wzrokiem
i chyłkiem się przemyka między
opłotkami,
jak lunatyk otwieram gwiezdnej nocy
bramy
i spoglądam na księżyc, co igra z
obłokiem.
Na tarasie spowitym w czerń tiulowej
szaty,
jestem niczym królowa nocy diamentowej.
Widzę blaskiem usiane niebo granatowe
i czuję się jak człowiek naprawdę
bogaty.
Tym bogatszy, że obok nagle się pojawiasz.
Otaczasz ramionami. Tonę w czułych słowach.
Niczym Eros do Psyche w ciemności się
skradasz,
szepcząc mi, że dla ciebie jestem
wyjątkowa.
Taką nocą czarowną można się zachłysnąć.
Morfeuszu dziękuję, że nie mogłam
zasnąć...
autor
fatamorgana7
Dodano: 2018-07-17 07:54:12
Ten wiersz przeczytano 2437 razy
Oddanych głosów: 81
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (88)
Też tak czasami mam, że liczę gwiazdy i marzę
Pozdrawiam:-)
Bardzo ładny sonet
Pozdrawiam
Piękny sonet z rozmarzonym klimatem. Miłego dnia :)
Pozwolę sobie za Turkusową Anną.
pozdrawiam :)
Ładnie, jak widać bezsenność ma też swoje jasne
strony :)
Pięknie, ach.
Pozdrawiam:)
Zamieni się w Erosa i stanie przy Tobie,
kaskadę zmienności on ma w swoim zasobie.
Miłych sennych marzeń życzę Gosiu, a co najważniejsze,
pragnij ich spełnienia.
Powtórzę za Elą ślicznie :)
Śliczny rozgwieżdzony sonet, Małgosiu. Brawo! :)
Piękny sonet. Delikatnie przenosi czytelnika na ten
tajemniczy taras, gdzie noc jawi się jak wyjątkowe
bajeczne zjawisko. Pozdrawiam serdecznie.
Uroczy sonet pozdrawiam
Jeśli bezsenna noc, to tylko we dwoje,
jak w powyższym sonecie:)
W piątym wersie jakoś brakuje mi "z" może wcisnąć
"Na tarasie spowitym w czarne, z tiulu, szaty,"? A
może jest ok tylko jak zwykle marudzę. Miłego wtorku:)
czarowny sonet opleciony miłością.