List

Umiera ostatnia.
Podobno nasze dzieci będą doskonalsze
Wychowane bez ścian płaczu i klocków lego.
Miały lepić bałwany ze śniegu bielszego niż biel
...Z tego od Armaniego.
Pamiętasz kiedy ryk burzy przemawiał nam do rozsądku
Nie kochajmy się na plaży,piasek włazi wszędzie
Gryzie wspomnieniem
Rzeczna wydma skrząca wilgotnym złotem ma kształt barchanu
Czy jak kto woli pół księżyca
Nieważne
Zatonęła jak każda cywilizacja kierowana biciem serca,prądem krwi.
Rzeka-jedyny twór wolny od przekonań,zawsze płynie z prądem
Choć zawikłaną ma strukturę-zwilża,upajając suchość,bogini życia.
Lato było wspaniałe.Plamy kwaśnego deszczu dosięgały bohaterów miast
Urywając im głowy
Przywódcy,zasłużeni
Poskromiły nas szerszenie,stokroć mniejsze od naszych ciał,bez umysłów nawet
Pasiaste bestie zatrzymały pożądanie,a może to zazdrość,może nienawiść?
Pamiętasz księżycową noc,niebo bezkresne jak ocean i spokojne jak niemowlę mrugało miliardami gwiazd
Supernowa,dlaczego umierająca?
Listopad
Pstrokaty muchomor nie dawał spokoju,zaniosę go na grób,znicz ma zbyt wiele znaczeń
Pamiętasz starego człowieka,który widział Nas rozpromienionych w czułym uścisku
Rzucił z żalem jakby,jakby z tęsknoty
Miłość
Umiera ostatnia

autor

mrnihil

Dodano: 2007-08-29 00:11:44

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie