List bez koperty

Całkiem niedaleko, niecałkiem dawno.

Drogi Towarzyszu życia!

Jak kamień na kamieniu, tak grzech mi ciąży na sumieniu.
Jestem-to dobrze. Nie ma mnie
- jeszcze lepiej!
Czy wiesz jak to jest...nie mieć domu?
To piękne uczucie...
nieopisana wolność i swoboda!
Można poznać wiele ciekawych miejsc.
Na przykład: śmietnik przy rogu, smietnik za rogiem.
Niesamowite jest też obcowanie z naturą.
Szczury są takie urocze...
A jakież wspaniałe stosunki ze społeczeństwem!
Wszyscy Cię podziwiają na ulicy. To znaczy, że Cię lubią i szanują.

Ale ja mam dom. Tu, niedaleko, w okolicy lewej komory.
W przedsionku można zostawić płaszcz.
Mam jednego stałego Gościa.
On jest ze mną zawsze, tylko, że niektórzy przed nim uciekają...
Dlaczego?...Czyżby bali się dobra?

I jeszcze jedno: dziękuj Bogu za to, że masz za kim wylewać łzy.
A jeśli nie masz...to dziękuj za to,
że jest ktoś, kto łzy wylewa za Tobą...
Nie pytaj kto.
Z poważaniem

właśnie ten Ktoś.

P.S. Zamknęłam się w sobie. W razie potrzeby proszę głośno pukać. Dzwonka nie posiadam.

autor

Reila Danza

Dodano: 2005-12-16 15:47:49

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie