W listopadzie

Bez zastrzeżeń....
Hmmm... Poza ostatnią zwrotką :p
Poniosła Cię radość Twórcy i pospieszyłeś mową
potoczną :p, ;)

Piękny na jesień:), pozytywnie nastraja.

może się mylę ale według mnie mgła na ziemi woal
kładzie a po ziemi się snuje -poza tym ok.

Sprytnie rozprawiłeś się z listopadem, niech pomaga w
miłości. ;)

Listopad ni to jesień ni zima, ale wieczory są cudowne
i dłuuuuugie i za to go lubię.

Dlaczego takie niezdecydowanie co do lata w sercu?..

Zimne , ponure myśli, ale nie u wszystkich. Kto daje
drugiemu ciepło, ma wiosnę nawet w jesiennym deszczu.

Drogi wrobelku pięknie piszesz .Przyrodę widzimy
podobnie ,życie chyba też . Może dlatego że nasze
korzenie sięgają Lublina czy Zamościa .Ja obecnie
mieszkam na kujawach ale sercem jestem w zamojskim
tam mieszkałem do dwunastu lat .Serdecznie Cię
pozdrawiam może kiedyś do zobaczenia..

może i szary może ponury...a ja lubię
listopad....fajnie napisany

Co tam listopad i jego smutki ważne, że w sercach
macie wciąż lato.

"W listopadzie, w listopadzie,
różnie może zmieniać się.
Niby jesień a w zasadzie,
w naszych sercach lato jest? "

Piękny i bardzo melodyjny , ale po co ten znak ? na
końcu wiersza? -przecież w naszych sercach ciągle
lato! (+

Poprawnie - "szaro-bury"...tak mnie nauczono... ;) /za
co, jestem wdzieczna:) /
Wiersz...fajny :)

Ciekawa kombinacja rytmów. 8 i 7 zgłoskowiec
naprzemiennie. Rymy abab. W czwartej zwrotce leciutkie
zawirowanie rymów "listopadzie - dzień", ale to
drobiazg. Wiersz jest prześliczny a lato w naszych
sercach jest rewelacją. Serdecznie pozdrawiam, robisz
postępy.

Super! Dobrze się czyta, rytmicznie, mogłaby być z
tego fajna piosenka:-)

wokół listopad...ale w sercach może mieć taka porę
roku jaka chcemy...;) świetny wiersz...;)