Loki

mój wyrzut sumienia
ma dziś na sobie kremowy golf
oczy wbite w ziemię
zmarznięte ręce

mój wyrzut sumienia nic nie mówi
nawet się nie skarży,
że chemioterapia z zimną krwią
zamordowała pewność siebie
ubraną w długie, kasztanowe loki

mój wyrzut sumienia
jest we mnie
tulę go do siebie i proszę,
by mi wybaczył,
że nie zdołałam zrobić nic,
żeby się nie narodził

trzeba dojrzeć
do roli matki dobrych uczynków
nawet tej samotnej

autor

Agnieszka Lisowska

Napisany: 2010-11-10 Dodano: 2010-11-16 21:54:04

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie