LUBIĘ SWOJE ZMARSZCZKI
Nanizane łzy
Zamknięte w szkatułce jak korale
Nie chcę by zobaczył je ktoś przypadkiem
Są przyczyną głębokich przeżyć
Minione dni splatam w srebrny warkocz
One zmieniły moje istnienie
Te wszystkie zmarszczki też pokochałam
Są przecież moje, takie bliskie
Gdy się śmieję i gdy płaczę
One ścieżkami wędrują po mej twarzy
We mnie ulokowały swe historie
Stają się metryką kolejnych mych urodzin
Nie ma radości będącej grzechem
Jak dobrze, że Ciebie poznałam
Dotyk Twej ręki łagodzi smutki
To nic, że czas zewnętrznie nas zmienia
Ja potrzebuję ciszy nazwanej Twoim
imieniem
I wszystkich żywych prawd blisko mnie
Nadzieja uczy zawsze nas czekać
I nic nie zdoła jej ugasić póki bije
serce
M.Wityńska
28.08.2007
Choć jeszcze nie mam tych ścieżek życiowych na twarzy i srebrnego warkocza .. no może srebrne niteczki już są od dawna :) ech dopadło mnie jakieś szare myślenie :) ale i tak kocham życie !
Mariola Wityńska
Komentarze (13)
Pogodzic sie, pokochac to, co nieuniknione...i miec
nadzieje...i kochac cisze, skrywajaca adresata naszych
uczuc....to jedna z PRAWD zycia...doskonale :))))
Piękny ten wiersz...prowadzi do zadumy...i przypomina
o tym jak szybko biegnie czas...
Choć młoda jestem... znalazłam głębię i sens...
Choć (jak to nazwano} jestem debiutantem, już mi się
nie podoba jedno- Jeśli chcecie wyrazić swe zdanie na
temat interpunkcji to proszę, napiszcie je priv... Nie
w tym sens komentarzy...
Wiersz z gatunku tych które wzruszają i zapadają w
pamięci. Wiersz który niesie głębokie przesłanie.
Znakomity...
oj coś sie nam na zmarszczki wzięło )))
..ciszy nazwanej Twoim imieniem...pięknie to napisałaś
)))
Są ludzie, którym trudno jest pogodzić się z
uplywającym czasem i zaakceptować choćby srebrne nitki
wplątane we włosy, ale oni wtedy nie potrafią cieszyć
się życiem...
I zmarszczka potrafi być piękna... szczególnie ta
co krasi uśmiechem...
no cóż, te życiowe ścieżki na twarzy tylko dodają
uroku ukochanej osobie....trafne i takie prawdziwe są
Twoje słowa...
Cisza jest w nas.w twoich wersach tajemnica ukryta
ubrana w płaszcz nadziei....mądre w nim słowa...
Myśli,refleksje przemyślenia na temat przemijania.Ano,
tak jest, czas cięzko zatrzymać...Dobrze ujęty temat
wierszem
To juz trzeci wiersz o tym temacie, jak widac jesien
sklania do przemyslen...dobrze to ujelas, zyciowo...
Ciekawy wiersz, dosyć wyraziście opisujący twoje
myśli.
Ale jak mogę podpowiedzieć, to zwracaj uwagę, na
intrpunkcję i gramatykę...
Ja potrzebuję ciszy nazwanej Twoim imieniem...pieknie
to ujęłaś. Nie przypadkiem te wiersze z głębi, z sercs
są właśnie najpiękniejsze...