Ludzie..

Zobaczyłam błękitne niebo,
przejrzysty firmament dla oczu dusz
wiotka nić poświaty wśród niezliczonych chmur.
Pochłaniam promienie światła,
ekscytuje każdym westchnieniem wiatru.
Szum trawy symfonią natury
pobudza nigdy niezaistniałe wspomnienia
Lot motyli wytycza ścieżkę życia
Dźwięki przyrody układają w piosenkę świata
Oddech ziemii wyrównuje się z oddechem ludzi,
wyswabadza ich..
nawołuje do zjednoczenia,

..a ja otwieram oczy
Widzę ruchy kwiatów łaknących słońca,
Brakuję mi ruchów ludzi łaknących miłości
Brak ludzi dążących do doskonałości
Zamykam na powrót "zwierciadła duszy"

teraz widzę ludzi szczęśliwych, tak..
teraz widzę ludzi..

autor

Laures

Dodano: 2007-01-19 21:05:11

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie