Ludzie bez ziemi

Skoro na tropie Norwida i bez kupczenia duszą, to już
mówi dużo o peelu,
jak zwykle refleksyjnie, życiowo i w punkt trafiasz
maltechu.
Serdeczności i dzięki piękne za pamięć:)

Cześć:). "Bez kupczenia duszą" zapamiętam.
A dalsze dwa wersy to kontynuacja. Niesamowity, swoją
prostotą budowy jakże wiele przekazu.
Majstersztyk.

Bardzo ciekawy wiersz...tylko można niekiedy takim
ludziom bez ziemi pozazdrościć tej wolności - w
odróżnieniu brakuje mi czasu aby zrealizować niektóre
swoje plany i wiem że się nie uda, za dużo
wszystkiego, choć głowa pełna różnych
pomysłów...powodzenia

chylę nisko głowę:)

Miło było przeczytać i poznać Twoje myśli.
Pozdrawiam:)

Twój wiersz zatrzymuje na dłużnej...pozdrawiam

A moim zdaniem po co ludziom ziemia? Czyż nie
wystarczy papier, pióro, klawiatura? Mając to
tworzysz własną, gdzie chcesz i ile chcesz.

Wiersz skłania do głębszych przemyśleń jak dla mnie
+++

odbieram Twoj wiersz personalnie, naleze do tych "bez
ziemi", stapam po cudzej. Wiersz zatrzymuje.

Treść wiersza realna i na czasie " Ludzie bez ziemi",
ale ludzie z ziemią biorą kasę
za odłogi bez produkcji, chyba jesteśmy blisko
obiecanego raju na ziemi.

cała nadzieja w świadomości -co działoby się bez
niej? - dobra miniatura -pozdrawiam

a Norwid patrzy z góry i się cieszy, że mamy tak
szczere chęci mu dorównać, a nawet prześcignąć.

Ludzie bez ziemi pod stopami, na tropie Norwida, gnani
marzeniami z pustymi kieszeniami...ech poeci, po co
wam dusze...Świetny wiersz. Pozdrawiam:)

wiersz głębokiej treści, dobry

Uczymy się na błędach. Zawstydzenie świadczy o
zrozumieniu błędu...Ciekawy temat
podjąłeś...pozdrawiam :)