Ludzie- cienie
Aniu...
Ludzie- cienie
snujący się tam, gdzie zakopano życie...
Ludzie- cienie
Zawsze spoglądający obojętnie przed
siebie...
Trupio- bladzi... prawie
przezroczyści...
Niezauważalni...
Za szybko straceni...
Ciągle okłamujący świadomość...
Przerażeni rzeczywistością...
Stawiający sobie za cel, dotknięcie
dna...
Zbyt słabi, by powrócić na
powierzchnię...
Niezdolni do uczuć...
Niezdolni do życia...
Bezużyteczni...
Niepotrzebni nikomu...
Ludzie- cienie
Snujący się tam, gdzie zakopano życie za
życia...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.