Ludzie są

Ludzie snują się jak cienie niewidzialne
Istoty takie zwykłe, przeciętne i banalne

Jak łzy niepotrzebne nikomu, już wylane
Rdzawą szarością wciąż co dzień otulane

Jak rozkładające się po swej śmierci ciała
Których dusza spokoju jeszcze nie zaznała

Jak zabawki okryte kurzem już niekochane
Wspomnienie dawności dzisiaj zapomniane

Jak śnieg, który po zimie nareszcie topnieje
Jak ogrodnik, który zmarniale ziarna zasieje

Jak opadłe z drzew liście, bez koloru życia
Zmiecione gdzieś na bok, patrzące z ukrycia

Jak wiatr na morzu sztorm wzbudzający
Jak świat te zagubione cienie kochający

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-10-07 Dodano: 2006-10-08 00:00:57

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie