Ludzkie marionetki
"Nie żyje się na próbę! Nie kocha się na próbę! I nie umiera się na próbę! To wszystko dzieje się. tylko jeden raz w życiu." Nie igra się z miłością
Ludzkie marionetki ...
Odstawione na półkę zapomnienia
Z wypaloną duszą i sercem z kamienia
Z czasem pokrył je gruby kurz
A ich marzenia zostały zgniecione
Niczym płatki róż...
Kiedyś były bliskie, potrzebne,kochane
Lecz z czasem stały się zbędne i
niechciane
Być może kiedyś ktoś miło je wspomni....
A może też o nich nigdy nie zapomni?
Zapewne straciły już dawny blask
Bo zakpił z nich człowiek
Resztę zabił czas.....
Lecz trzeba z nich tylko zetrzeć kurz
Okazać trochę zainteresowania
lecz czy tak jak kiedyś
Będą zdolne do kochania?
Znosząc tyle bólu smutku i upokarzania?
Może tak a może i nie
Bo zmienił je czas
smutek i łzy.......
Nigdy juz nie będą takie same
A cierpią tylko przez to
Że chcialy być szczerze kochane.....
„Miłość jest największą słodyczą i największą goryczą na ziemi”-
Smutniutka
Komentarze (17)
myślę, że wszyscy jesteśmy marionetkami na arenie
życia, tylko nie zgodzę się z tą "wypaloną duszą i
sercem z kamienia"
Kochane serduszko! Nigdy bym nie pozwoliła na to, by
mnie ktoś odstawil na półke albo ja bym tam kogoś
postawiła. Marionetką można być do czasu, ale...trzeba
walczyć o swoje miejsce w życiu i potrzeba walczyć.