Ludzkim byc

Stoisz na środku placu
ludzkiej obojetności.
Otoczona tłumem
i nie ma w nim wrazliwości.
Ich oczy są zimne,
dusze skostniałe.
Zaraz się zbliżą,
chcą dopaść Cię w szale.
Wciągnąć w swe gierki.
W wyscig kto lepszy.
Ty sie opierasz.
Jeszcze cos czujesz.
Nie chcesz byc taka.
Za słabo,za mało.
Już sie blokujesz.
Uczucia słabną,
wrazliwość gaśnie.
Chciałaś byc ludzka.
Teraz jesteś właśnie.

autor

anka74

Napisany: 2007-01-20 Dodano: 2007-01-21 12:25:43

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie