lustro

z łez które płyną ogromem ciszy
o panie dobra
lustro ustroję
ten głos co we mnie żródła nie słyszy
łzami kamienia upoję

niech myśli głodne spłyną strumieniem
w uchwyty czasu
w odbicia cienia
uśpienie staje się uspieniem
a życie zmienia się w pragnienia

dotrę do głębi łąk zielonych
dobra co płonie
zła codzienności
w odmęty życia dni zburzonych
zaproszę lustro ciebie w gości

i tak zostanę pośród myśli
być jak ty każesz
żyć by przeżyć
o Panie daj niech sen się zisci
bym mógł sam w siebie dziś uwierzyć .

autor

jarek k

Napisany: 2011-05-29 Dodano: 2011-07-12 17:27:00

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie