Lustro

Byłam kim jesteś, będziesz kim jestem?
Odbite w lustrze pytanie dźwięczy,
wypełza blaskiem pustota trwania,
w pozory życia otwarte przejście.
Byłam tam kiedyś, drżenie poznałam,
co pożądaniem ręce skrwawiły,
w swej pazerności wciąż więcej brałam,
aż unieść winy nie miałam siły.
Wciąż czuję ust syczący szelest,
zmartwiałych dłoni trakt na swym ciele,
spojrzenie niczym lodowe ostrze
rozbija serca, zmurszałe bryły.
Byłam gdzie jesteś, przetrwać zdołałam,
powroty zawsze śmierć w sobie mają,
umiera wiara, znasz przecież wszystko
i nic już nie wart świat bez czekania.
Byłam szarością, byłam niebytem,
dziś talizmanem są tamte chwile,
strzegą me zmysły abym już nigdy
przekraczać granic nie zamierzała.

autor

smutne oczy

Napisany: 2013-03-11 Dodano: 2013-03-11 00:29:13

Ten wiersz przeczytano 790 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie