Łzy popłynęły

Dla dziewczyny

Łzy na jej policzku błyszczą,
torują drogę bo bladym policzku,
Oczy są ciemne, bólem okryte,
z radości już dawno obmyte.

Krzyk jej duszę na pół rozdziera,
gniew i złość w sercu się wzbiera.
Nadzieja odeszła z pierwszym promieniem,
zabrała też wiare i marzenie.

Została sama. Czy tak jej było przeznaczone?
W gwiazdach napisane? W sercu naznaczone?
Czy nie ma ratunku dla smutnej duszy?
Czy nie widać końca jej katuszy?

Gdzie się podział jej oczu blask,
który przyświecał bardziej niż każda z gwiazd.
Gdzie się podziały jej wspomnienia?
Jej miłość, troskliwość, pragnienie?

która kiedyś była mną...

autor

Kornelia

Napisany: 2004-07-25 Dodano: 2004-07-27 02:32:56

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie