M.

zawsze tylko złość
nic więcej w jej oczach
nigdy nie znalazłam

i ani krztyny miłości
która przecież być powinna
nie było nawet pozorów

w dzieciństwie
chowałam się pod stołem
teraz już się nie mieszczę

powoli maleje we mnie
żal i poczucie winy
jedynie brak zrozumienia

kiedy krzyczy i grozi
że odejść nie będzie trudno
wzdycham tylko do środka

a w nocy zamykam oczy
i nieruchomieję w nadziei
że rankiem po prostu zniknę

autor

Dusza Niespokojna

Napisany: 2008-03-13 Dodano: 2008-03-13 21:04:36

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie