Małe niebo

Słyszę jak od ścian odbija się twój głos
- coraz ciszej,
jakby echo tonęło w przestrzeni.

Kartki papieru pachną jeszcze świeżym zachwytem,
a litery układają się w rozmowy,
które zatrzymują pędzący zapamiętale czas.

Niebo gaśnie i spływa w głąb ziemi,
okrywając ciemnością raj wygnanych.

Wiem, że nie wrócisz,
aby przerwać milczenie krzeseł i stołu.

Czekam dziś tylko na gwiazdy.

Niech wypełnią powietrze swym świetlistym szeptem.

autor

Maja Dominik

Napisany: 2005-09-09 Dodano: 2007-03-03 10:07:24

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie