Maleńkie szczeście
Zagubiona perła dźwięk swój piękny
szydzi.
Pochwalić się nim chyba wstydzi.
Jest jak nutka miłości w którą nie
wierzę
Jak dar który przeważnie się bierze
Zagubiona perełka dźwięki swe roznosi
po ludzkich sercach zachwyt im przynosi.
Mała jak łza jednak ma swój wdzięk
Ta która poskromi drobniutki lęk.
autor
Carolineghotic
Dodano: 2009-04-14 13:06:44
Ten wiersz przeczytano 675 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
piękny wiersz,ciekawe metafory + dla Ciebie
ciekawa przenośnia z perła, subtelnie piszesz,
pozdrawiam cieplutko :)
Cudowne te szczęście ciekawe metafory. Piekny wiersz.