w malinowym pociągu na gapę

jadę na gapę pociągiem
teoretycznego szczęścia

oddycham wiatrem
wsłuchuję się w drzewa

raz po raz obracam
w spragnionych palcach
kostkę fortuny

wciąż tęsknię
za milczeniem
które wszędzie pasuje

za ciszą
niezmąconą szlestem niepokoju

gdziekolwiek teraz dojadę
będę dalej żyć
jakby bez skazy był świat
jakby nie istniało zło

a powietrze pachniało
świeżymi malinami

będe dalej Cię kochać
w swój własny sposób
niepoprawnie i niejawnie

w imię prostych praw
i marcowych kałuż

autor

niepoprawna

Napisany: 2006-03-21 Dodano: 2006-03-22 13:41:34

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie