mały brak

... czasem tak trzeba

J nie ma prawdy już
zdeptali ją nogami...
Na szczerość opadł kurz
zadźganą bagnetami
Z honoru został pył
targany emocjami

Jdziemy znowu w tył
nie widząc co przed nami

J możnaby tu rzec
"historia się powtarza..."
Bo czas nie przestal biec
a Bóg sie nie obraża

To my spadając w dół
krzyczymy coś do siebie
W cierpieniu zgjęci w pół
malując krwią na niebie...

Znak za znakiem równo
W bezdechu zatopieni
bo człowiek dla nas - g****
J tu się nic nie zmieni

Są dni gdy bywa lepiej
... i noce też są jasne
A my widzimy mniej
Lecz głowy wciąż tak ciasne!

Ciężkie ręce od pozorów
Były tu przed nami
Bo nie ma tu potworów
Jesteśmy tu my sami...

autor

nikt

Napisany: 2005-11-28 Dodano: 2005-11-28 23:43:56

Ten wiersz przeczytano 359 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie