Mam dość:(

jest żle,smutno, słabo, cicho-ciemno, jasno- głośno.
z Głębią nostalgii,
smutkiem wschodzącego słońca,
dzisiaj nie wstaje z łóżka.
jakoś krzywo mi się zrobiło i ślisko,
myśli nieskażone żadną dobrą myslą...
zagubiona-
mówią.
nie odnajdzie się-
krzyczą.
Zgubiłam sens,
nie umiem zagrać na fortepianie życia bez swoich nut.
Kiedy zamiast goryczy na ustach, znajdę w nich spełnienie..
Ja zbyt wrażliwa?
ja sie nie zmienię.
Ja nie umiem.
Nie chcę.
W niepewności krzyczę.
a życie
i tak nie spełnia moich
życzeń.
Dosyć go mam,
niech odejdzie precz!

błądzić przecież jest ludzka rzecz.. a boską przyznawanie się do błędów

autor

isia

Dodano: 2007-04-12 13:16:47

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie