Mamo,tato kochaj mnie.Czy to...

Mam tego dość,
życia na złość.
Chcę być wysłuchana
i na równi traktowana.

Gdzieś mam życie w kłótni
i ciagłym hałasie.
Mam matke,która ma mnie gdzieś
i ojca który myśli o kasie.

Czuję się jak dziecko niechciane,
co marzy o rodzinnej miłości.
Słowa niewypowiedziane,
żal,który w sercu gości.

Wciąż jak wiatr traktowana,
jakby mnie tu nie było.
Przez nikogo nie rozumiana,
chcę tylko,by to sie zmieniło.

Chcę też przeżywać wspólne chwile,
być kochaną jak dziecko,
lecz czy stac was na tyle ?

Czy potraficie się zmienić
i zaakceptowac też moje wady?
moje starania docenić,
bo bez was nie daje rady.

Przepraszam za to,
że czasem powiem co czuję,
wybacz mi mamo i tato,
naprawdę wszystkiego żałuję.

Nieraz naprawdę mnie poniesie,
przezemnie jest wiele hałasu,
lecz zrozumcie to,
że musze radzić sobie sama,
bo wy nie macie dla mnie czasu.

Dużo nie chcę,tylko miłości i zrozumienia,
pozwólcie mi być waszym dzieckiem,
przepraszam za wszystkie cierpienia.

autor

wieja

Napisany: 2008-08-06 Dodano: 2008-08-06 00:50:16

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie