Mamusina II

Matka do córki raz tak powiada,
- Idźże no córuś ty do sąsiada,
tylko pamiętaj byś była grzeczna,
bo to wizyta ciut niebezpieczna.

Córuś ubrała najlepsze gatki,
wciągnęła lajkry, zapewne matki,
bo w kroku były trochę przetarte,
(ale przetarte... to nie rozdarte).

Na stopy wzuła stare pepegi,
zrobiła przysiad (jakby przedbiegi),
potem kucnęła jeszcze pięć razy
i mówi, - Matka... dam mu dwa razy.

A stara na to, - O, nigdy w życiu,
raz - bież gotówkę i spadaj kiciu.
Tak czasem matka córkę swą zwała,
gdy do sąsiada ją wysyłała.

Gdy uzgodniły całą strategię,
niczym żałobnik cudną elegię,
córka stanęła w drzwiach, jak kolumna,
pierś wysunięta, mina zaś dumna.

Matka córeczkę kopnęła w zadek,
- Ruszaj się, - mówi, - bo czeka Władek,
Władek, to było imię sąsiada
tego, co kijem, jak mieczem włada.

Kiedy minęło może z pół nocy,
wpada córeczka, jak gdyby z procy
i mówi, - Matka, diabli nadali,
wziął, lecz powiedział, że mu zabrali.

- Co mu zabrali (na Pańską mękę),
- Te tysiąc trzysta, co brał na rękę!
- Więc mówiąc krótko, wróciłaś goła?
wiesz co córuniu, jesteś pierdoła.

Tutaj córeczka w szał jakiś wpadła,
tupnęła nogą, na plecy padła
i mówi, - Matka, bujaj się sama,
skoroś w temacie jest obeznana.

Matka krzyknęła, - Zawijam kiece
i już do Władka po dzięgi lecę.
I dała cuga, jak Niki Lauda,
tak, że w sekundę z chaty wypadła.

Po cztery schodki, czasem po jednym,
klnąc coś pod nosem, że jest on wrednym,
starym satyrem, co bałamuci
i płacić nie chce za swoje chuci.

Słysząc ten hałas, Władek otworzył
i stanął w drzwiach, jak Bóg go stworzył.
Podkręcił wąsa, wziął się pod pachy
i mówi , - Zwolnij, złamiesz kulachy.

Czy to wykrakał, czy przepowiedział,
czy ktoś mu doniósł, czy sam to wiedział,
bo w tejże chwili, stara się ślizła,
zrobiła salto i na łeb wyrżła.

Zapadła cisza jak na cmentarzu,
stara krzyknęła, - Władek, ty wszarzu!
Władkowi ręce z sił już opadły,
więc tylko spytał, - Hamulce siadły?

Stara powiedzieć coś jeszcze chciała,
ale jęknęła, potem zemdlała.
Władek popatrzył jak leży stara,
nim trzasnął drzwiami, rzucił jej, - Nara!



excudit
lonsdaleit

00:00 Środa, 18 lipca 2012 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2012-07-18 00:00:14

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie