Markotna myśl

Ostatnia cząstkowa nadzieja uleciała
Drobinek uśmiechu już nie poskładała
Tak nagle wypaliły się zmarniale promienie
I przemieniły się kolory w ciemności ponurej odcienie
Wezbrana łza, nigdy nie jest samotną
Ból staje się nieustającą myślą markotną
W przełęczy cierpień, radość poskromiona
Gdzieś rozpadła zaradność, w sercu nie odnaleziona
Życie to bitwa za bitwą, wojna niosąca ofiary
Od losu piękne nagrody, i takie tkliwe kary
Zamykam powieki w pokusie, by świat się poprawił
Wymazał złe chwile i smutkami się nie dławił
Unoszę się w wyobraźni po garstkę szczęścia dla Ciebie
Smakuje goryczy i nie chce więcej szarości chmur na niebie

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-06-06 Dodano: 2006-06-06 15:31:47

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie