Matczyny strach

Dedykuję ten wiersz wszystkim zagubionym, zbyt kochającym swoje dzieci matkom.

Ukołysze cię do snu,
dźwięczny ton mego głosu.
A ty posłusznie zamkniesz powieki,
słuchając melodii.
Zupełnie nieświadomy,
taki bezbronny, uroczy.
Kiedy już stracisz świadomość,
kołysząc się we śnie,
na huśtawce szczęścia,
ja będę ci wtedy śpiewać i dumać.

Tyle chwil przeżytych,
tyle marzeń upragnionych,
zgniecionych buciorami rozczarowania,
a ty taki zupełnie nieświadomy
tego świata, śnisz o swym płaszczu
szczęścia, a gdy go założysz,
świat osłodzi twe serce i ukłoni do stóp.

Tyle błędów, tyle kłamstw,
smak krwi w ustach, słów wypowiedzianych.
Zranione serce i kryształy cieknące po policzkach,
okrutny los,
a ty taki bezbronny, leżysz okryty miłością,
słodką nieświadomością.

Lecz i ciebie świat porwie w ciągły wir wojny,
a ty taki zupełnie nagi, bez broni, samotny.
I cóż ja mam synku, uczynić?
Byś nie posmakował gorzkiego smaku prawdy?
Z dnia na dzień rośniesz, a cień świata,
wpełza po twych palcach,
a ja nieświadoma, jak obronić cię przed nim.
Zawsze ukazywałam ci uśmiech, krztusząc się łzami,
zawsze przytulałam, choć potrzebowałam tego bardziej,
patrzyłam obojętnie, chodź wbijano mi sztylet w serce.
I dopiero późną nocą,
samotnie,
płakałam nad zniszczoną duszą.

Więc jak mam synku ostrzec cię przed
szponami odrzucenia, smutku, bólu i zniszczenia?

Tulę cię teraz do snu, myśląc nad życiem,
a ty śpij kochanie, jestem tutaj z tobą,
stanę przed tobą i uchronię przed światem,
będę twoją tarczą, będę zraniona ja, a nie ty,
bo taka rola matki,
a ty śpij, mój kochany syneczku,
gdy moją twarz przyozdobią wodospady łez.

autor

Akuma

Napisany: 2012-04-19 Dodano: 2012-04-19 13:15:07

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie